जीवनका धेरै क्षणहरु कठिन मोड मै उभ्याएर हिडेको छु

जीवनका धेरै क्षणहरु कठिन मोड मै उभ्याएर हिडेको छु |सघर्षका हरेक पाइलाहरु चट्टानका थुप्राहरू बिच ठेस लाग्दै आएका छन् | पिडा, हाँसो, आँशुको संगम रहेछ जिन्दगी | पाप, धर्म ,सेवा, दुष्ट्याईको संगम रहेछ जीवन | पैसा संग जीवन साट्ने संसार रहेछ ,यहाँ त बदामको खोस्टोमा जीवन केलाईन्छ, सुन्तलाको बोक्रा संगै जीवन तासीन्छ | म आशुको सागरमा पौडिन्छु, दशौ हजार वेरोजगारीको प्रतिनिधित्त्व गर्दै | गरिबीको कारणले धेरै पढ्न पनि पाईएन, नदीको पानी जस्तै समय बिती हाल्यो | यो समय भन्ने चिजै यस्तै रहेछ, कति कठोर रहेछ | समय भोक र जिम्वेवारी भएर मेरो सामुन्ने आयो | सकिन यसलाई पाल्न, पहाड भएर उभियो सकिन ढाल्न र म निर्थक र गन्यव्यहिन यात्री भएर आफ्ना पाइलाहरु अघि बढाइरहेको छु | एक लाचार मानव जस्तै ,,,
यहाँ आँसुको मुल्य बुझ्ने कोहि छैनन् भूपी को "जुन" संग मेरो जुनीलाई दाजिरहेकोछ छ, म पनि हाँस्छु दिनमा कयौपटक र जुन हाँस्छ साँझमा | मेरो हाँसो झैँ झुटो छ उसको हाँसो पनि | भित्र भित्र हाँसेर बाहिर रुने बानीमा | फरक यत्ति छ उसको र मेरो कहानीमा ,कि उ रुन्छ र उसको आँशु शित बन्छ तर म रुन्छु मेरो आँशु गित बन्छ उही 'हस्ते हस्ते रोना सिक्यो' जस्तै | दिन त यसरी नै बितिरहेकोछ तर रात मेरो भोलिको कल्पनामा लोलाऊदै सिरानी भिज्छ | यहा देख्नेको भन्दा सुन्नेको कुरा सहि हुन्छ | ढोका भित्र को भन्दा ढोका बाहिर रहनेहरुको कुरा बिक्छ |साँचो बोल्नु र विश्वास गर्नु पाप हो किनकी यहाँ पीडा बाँचेको छ, आँशु बगेको छ, यहाँका मानिसहरुलाई रातभरी उपियाँले टोक्छन् र दिनभरी रुपैयाले | झुटो सत्य हुन्छ सत्य झुटो | यहाँ हुनेको सम्मान गरिन्छ र नहुनेको अपमान, जति उफ्रे भ्यागुता भुँईको भुँइमा जस्तै ,,,यस्तै यो संसार अनि मेरो व्यथाहरु ,,,,.